“Waarom haal jij geen 10 voor je toets als je zo goed gedachten kan lezen?”

Ik zit in de tweede klas van het VWO. We hebben tekenles en iedereen loopt door elkaar om zijn spullen te pakken. Opgelucht bespreek ik de kunstgeschiedenis toets met mijn beste vriendin. We hebben de toetsen net terug-gekregen en ik ben één van de weinigen met een voldoende.

Op dat moment loopt één van de jongens uit de klas langs, bekijkt mijn toets en zegt: “Waarom haal jij geen 10 voor je toets als je zo goed gedachten kan lezen?”

Ik schrik me kapot, want ik weet natuurlijk waar hij het over heeft. Dit is precies de reden waarom ik geheim hou wat ik allemaal kan. Ik weet inmiddels dat ik “anders” ben en daar kan ik met niemand over praten.

Het zorgvuldig bewaarde geheim van mijn spiritualiteit

Ik kijk mijn vriendin paniekerig aan en ren vervolgens naar de wc. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Nu weet iedereen het waarschijnlijk. En ik weet dat veel mensen het maar moeilijk begrijpen. Het voelt ongrijpbaar en eng. Ik worstel er zelf ook mee.

Eerder die week had ik een, voor mij, heftige spirituele ervaring. Zoals altijd fietste ik met mijn vriendin naar school. Ik voel meteen al de aanwezigheid van een andere energie. Het maakt me onrustig. Ik voel me niet veilig. Het is alsof iemand – die ik niet kan zien- mij steeds in de gaten houdt.

Mijn vriendin merkt iets aan mij en vraagt: “Gaat het wel goed met je?” Snel antwoord ik ja. Zij weet dit namelijk niet van mij. Ik hou mijn spiritualiteit angstvallig geheim omdat ik bang ben voor gek verklaard te worden. Bang dat ze mijn vriendin niet meer wil zijn…

Als we vervolgens bij de spoorwegovergang aangekomen zijn zie ik aan de overkant van de overgang iemand staan vanuit mijn ooghoek. Ik voel een mannelijke energie. Het voelt niet fijn. Ik stop met praten en kijk goed. Maar mijn ogen zien niemand. Toch voel ik de energie nog.

Ik schrik me kapot en word lijkbleek, volgens mijn vriendin. Zij ziet niemand.

Dan heb ik het gevoel dat ik het wel moet vertellen.  De hele weg naar school praten we over spiritualiteit en ik druk haar op het hart het niet verder te vertellen. Mijn vriendin vindt het eng en onbegrijpelijk maar ik merk dat ze oprecht luistert. Ik voel me opgelucht.

Tot die ene tekenles.

Ik heb mezelf opgesloten op de wc en voel zoveel dat ik niet weet wat ik moet doen. En een enorme angst om uitgestoten te worden. Toch voel ik heel diep weggestopt een beetje opluchting, omdat ik hoop dat iemand zich herkent in mijn verhaal en ik dan eindelijk echt met iemand kan praten over spiritualiteit.

Mijn vriendin is achter me aangekomen en zegt: “sorry, sorry sorry”. De rest hoor ik niet door mijn emoties. Ik vertouw even helemaal niemand meer.

Ik sloot me af

Die ene opmerking van mijn klasgenoot veranderde veel voor mij. Het is maar één zin, maar één zin, die mijn hart in vele stukken brak. Tot dan toe had ik ook nog wel nieuwsgierigheid gevoeld, maar die dag besloot ik dat alles moest stoppen.

Ik vroeg het universum om mij te helpen alles te sluiten. En zo voelde het ook, al sloot ik in werkelijkheid mijn hart.

Ik wees een stuk van mijzelf af en dat kwam in het donker te staan. Totdat ik er wel klaar voor was.

Wat me wel altijd bij is gebleven is mijn sterke gevoel bij mensen. Ik voel wat er speelt bij de ander (al is dat niet altijd in woorden). Ik kan pijn van anderen voelen en ik prik door maskers heen. Natuurlijk kan ik geen gedachten lezen, al lijkt dat misschien wel zo voor jou. Ik kan wel goed energie lezen.

Zonder kwade bedoelingen

Inmiddels weet ik dat mijn vriendin het niet doorvertelde met kwade bedoelingen. Ze wist (net als ik) niet wat ze ermee aan moest en vertelde het in vertrouwen aan een andere vriendin. Die op haar beurt weer besloot het de hele klas te vertellen… En die jongen die vroeg waarom ik geen 10 had? Die wist natuurlijk ook niet beter.  Waarschijnlijk was het beter geweest als ik er zelf open en eerlijk over had verteld. Want juist als er alleen verhalen rond gaan, vormt iedereen zijn eigen verhaal en wordt het uit zijn verband getrokken.

De afgelopen jaren ben ik mijzelf weer aan het openen. Met vallen en opstaan. Ik voel mij nu steviger en veiliger om dit spirituele pad te ontdekken en te delen. Samen met een hele groep vrouwen die ook met deze thema’s bezig zijn.

Herken jij jezelf in dit verhaal? En wil je een open gesprek over je ervaringen, je spiritualiteit?

Mail mij dan op: info@anneniemeijer.nl of ga naar mijn contact pagina, dan kunnen we samen kijken of ik iets voor je kan betekenen. Ook ken ik een aantal prachtige vrouwen die mij enorm geholpen hebben tijdens mijn reis, die mogelijk iets voor je kunnen betekenen. Vraag het gerust via Instagram: Intuïtief energetisch sales mentor (@anne_niemeijer) • Instagram-foto’s en -video’s